Η σημασία της Ψηφιακής διατήρησης
Ορισμός
Η ψηφιακή διατήρηση είναι ένα σύνολο δραστηριοτήτων που απαιτούνται προκειμένου τα ψηφιακά αντικείμενα να μπορούν να εντοπιστούν και να χρησιμοποιηθούν στο μέλλον. Οι δραστηριότητες αυτές περιλαμβάνουν τη διαχείριση των ονομάτων των αντικειμένων και των τοποθεσιών στις οποίες βρίσκονται, την αναβάθμιση των μέσων αποθήκευσης του περιεχομένου, την τεκμηρίωση του περιεχομένου και την αναζήτηση του καλύτερου λογισμικού για τη χρησιμοποίηση των αρχείων.
«Η ψηφιακή διατήρηση συνδυάζει τις πολιτικές, στρατηγικές και δράσεις για να εξασφαλιστεί η πρόσβαση σε αναμορφωμένο και πρωτογενές ψηφιακού περιεχομένο, ανεξάρτητα από τις προκλήσεις της αποτυχίας των μέσων ενημέρωσης και των τεχνολογικών αλλαγών. Ο στόχος της ψηφιακής διατήρησης είναι η ακριβής απόδοση του περιεχομένου μέσα στην πάροδο του χρόνου.» (ALA 2007:2)
«Η πράξη της διατήρησης πληροφοριών, σε μια σωστή και ανεξάρτητη μορφή». (CCSDS 2002: 1-11)
«Είναι όλες οι δραστηριότητες που αφορούν στη διατήρηση και στη φροντίδα τον ψηφιακών αντικειμένων, σε σχέση με την αποθήκευση και την πρόσβαση.» (Research Councils UK 2008: 6)
Η έννοια του μακροπρόθεσμου στην Ψηφιακή Διατήρηση
«Πάνω από πέντε χρόνια» (Verheuil 2006: 20)
«Ένα χρονικό διάστημα αρκετό ώστε να υπάρχει ανησυχία σχετικά με τις επιπτώσεις των μεταβαλλόμενων τεχνολογιών, συμπεριλαμβανομένης της υποστήριξης για τα νέα μέσα και τις μορφές των δεδομένων.. Η περίοδος αυτή εκτείνεται στο διηνεκές» (CCSDS 2002: 1-11)
«Τα δεδομένα θα πρέπει σε κανονικές συνθήκες να διατηρούνται και να είναι προσβάσιμα όχι για λιγότερο από 10 χρόνια.» (Research Councils UK 2008:6)
Τι πρέπει να διατηρηθεί;
Διάφορα συστατικά των ψηφιακών αντικειμένων θα πρέπει να χρίζουν διατήρησης.
Το χαμηλότερο επίπεδο των απαιτήσεων συντήρησης περιλαμβάνει την διατήρηση του bit stream, αυτό όμως δεν εξασφαλίζει την κατανόηση, την αναγνωσιμότητα ή τη χρησιμότητα του ψηφιακού αντικειμένου.
Μια πιο σύνθετη προσέγγιση μπορεί να προσπαθήσει να διατηρήσει όχι μόνο τα 1 και 0, αλλά και το νόημα, έτσι ώστε να παραμένει αναγνώσιμο και κατανοητό. Μια τέτοια προσέγγιση απαιτεί τη διατήρηση των πρόσθετων πληροφοριών (πληροφορίες εκπροσώπηση, τεχνικά μεταδεδομένα κλπ.).
Ακόμη πιο φιλόδοξη προσέγγιση διατήρησης προσπαθεί να διατηρήσει κατανοητό το περιεχόμενο με τέτοιο τρόπο ώστε η προέλευση και η πηγή του ψηφιακού αντικειμένου να παραμένει επίσης σαφής. Έτσι, οι χρήστες μπορούν να έχουν εμπιστοσύνη ότι το αντικείμενο είναι αυθεντικό, ακριβές, πλήρες, κλπ.
Γιατί θα πρέπει να μας ενδιαφέρει η Ψηφιακή διατήρηση;
Η αποθήκευση: Τα ψηφιακά αντικείμενα είναι πολύ πιο «εύθραυστο» από ό, τι τα παραδοσιακά αναλογικά, όπως βιβλία ή άλλα σκληρά μέσα. Τα ψηφιακά αντικείμενα είναι εύθραυστα, επειδή απαιτούν διάφορα στρώματα της τεχνολογικής διαμεσολάβησης προτού να μπορέσουν να ακουστούν, να αναγνωστούν και να κατανοηθούν από τους ανθρώπους. Μια απλή φθορά σε ένα dvd μπορεί να θέσει σε αχρηστία χιλιάδες e books το ίδιο και μι λανθασμένη κίνηση πάνω σε ένα usb stick. Τα ψηφιακά αντικείμενα απαιτούν ενεργητική παρέμβαση για να παραμείνει προσβάσιμα.
Παλαίωση του Hardware. Ακόμα κι αν προσπαθήσει κανείς να χρησιμοποιήσει το ψηφιακό αντικείμενο σε πέντε θα πρέπει όχι μόνο να είναι σε άριστη κατάσταση το μέσον αποθήκευσης, αλλά να υπάρχει και η κατάλληλη συσκευή για την ανάγνωση του περιεχομένου.
Ταυτόχρονη παλαίωση συσκευής και μέσου αποθήκευσης.
Βιβλιογραφία:
ALA (American Library Association) (2007). Definitions of digital preservation.Chicago: American Library Association. Available at:http://www.ala.org/ala/mgrps/divs/alcts/resources/preserv/defdigpres0408.pdf
CCSDS (Consultative Committee for Space Data Systems) (2002). Reference Model for an Open Archival Information System (OAIS). Blue Book, Issue 1. Washington, DC (US): CCSDS Secretariat, January 2002. Technical report. CCSDS 650.0-B-1. Recommendation for Space Data System Standards. Available at: http://public.ccsds.org/publications/archive/650x0b1.pdf.
Research Councils UK (2008). Code of Conduct and Policy on the Governance of Good Research Conduct: Integrity, Clarity, and Good Management. Public Consultation Document. July – October 2008. Available at:http://www.rcuk.ac.uk/cmsweb/downloads/rcuk/reviews/grc/consultation.pdf
VERHEUL, Ingeborg (2006). Networking for Digital Preservation: Current Practice in 15 National Libraries. Munchen: K.G. Saur.
Για συμβουλευτική πάνω σε εργασίες εξαμήνων ή πτυχιακές εργασίες των Τμημάτων Αρχειονομίας – Βιβλιοθηκονομίας, καθώς και των ΤΕΙ Βιβλιοθηκονομίας μπορείτε να απευθυνθείτε στο Φροντιστήριό μας.
Πηγή: http://www.digitalpreservationeurope.eu/
