Η Εξ Αποστάσεως Εκπαίδευση στην εποχή της Πανδημίας

Ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας (ΠΟΥ) κήρυξε τον COVID-19 ως παγκόσμια κατάσταση έκτακτης ανάγκης για τη δημόσια υγεία στις 30 Ιανουαρίου 2020, καθώς και πανδημία στις 11 Μαρτίου 2020. Σίγουρα, όπως σε πολλές άλλες πτυχές της καθημερινής ζωής, το COVID-19 είχε σοβαρό αντίκτυπο σε μαθητές, εκπαιδευτικούς και εκπαιδευτικούς οργανισμούς σε όλο τον κόσμο. Η πανδημία προκάλεσε προβλήματα και δημιούργησε ζητήματα σε σχολεία, κολέγια και πανεπιστήμια σε όλο τον κόσμο. Αποτέλεσμα της πανδημίας ήταν να κλείσουν οι πανεπιστημιουπόλεις έτσι ώστε οι μαθητές να μπορούν να ακολουθήσουν μέτρα κοινωνικής απόστασης.

H ομαλή μετάβαση από ένα περιβάλλον συμβατικής εκπαίδευσης στην εξ αποστάσεως και εικονική μάθηση δεν θα μπορούσε να συμβεί εν μία νυκτί. Αυτός ο γρήγορος μετασχηματισμός συνδέεται με διάφορα εμπόδια και προκλήσεις, αλλά επειδή κανείς δεν ξέρει πότε αυτή η πανδημία θα εξαφανιστεί πλήρως, τα εκπαιδευτικά ιδρύματα σε όλο τον κόσμο αποφάσισαν να χρησιμοποιήσουν τους ήδη διαθέσιμους τεχνικούς πόρους για να δημιουργήσουν διαδικτυακό εκπαιδευτικό υλικό για μαθητές όλων των ακαδημαϊκών τομέων. Δεν ήταν η πρώτη φορά που οι συμβατικές εκπαιδευτικές δραστηριότητες είχαν ανασταλεί. Το SARS επηρέασε επίσης αρνητικά τις συμβατικές εκπαιδευτικές δραστηριότητες ενός μεγάλου αριθμού χωρών σε όλο τον κόσμο και όχι μόνο το SARS-CoV, ή η περίπτωση του ιου H1N1 Flu. Ομοίως, ο Covid-19 ανάγκασε τους ακαδημαϊκούς να επανεξετάσουν τον παραδοσιακό τρόπο μάθησης (πρόσωπο με πρόσωπο) και άρχισαν να θεωρούν την εξ αποστάσεως μάθηση ως εφικτή επιλογή για να καλύψουν την απώλεια της προσωπικής επαφής μέσα στην τάξη για διάρκεια τριών έως τεσσάρων μηνών, μειώνοντας έτσι τον κίνδυνο μόλυνσης για τους μαθητές. Τα διαδικτυακά μαθήματα παρέχονται από εκατοντάδες ιδρύματα, αλλά υπάρχουν δύο προβλήματα. Πρώτον, από μακροοικονομική άποψη, ελάχιστα αποδεικνύονται σχετικά με τα αποτελέσματα και την αποτελεσματικότητα της διαδικτυακής εκπαίδευσης. Δεύτερον, η ικανότητα επιτυχούς διδασκαλίας ψηφιακά είναι πιθανό να διαφέρει με βάση το ευρύ φάσμα μαθησιακών στόχων που καθοδηγούν τις εκπαιδευτικές και εκπαιδευτικές μας προτεραιότητες.

Η διαδικτυακή μάθηση μπορεί να είναι αποτελεσματική σε ψηφιακά προηγμένες χώρες, γι’ αυτό και διάφορες χώρες του λεγόμενου τρίτου κόσμου ή και σε πολλές του αναπτυσσόμενου, είναι αναποτελεσματική. Η έλλειψη πρόσβασης σε γρήγορες, προσιτές και αξιόπιστες συνδέσεις στο Διαδίκτυο εμποδίζει τη διαδικασία της ηλεκτρονικής μάθησης ειδικά για όσους ζουν σε αγροτικές καθώς και περιθωριοποιημένες κοινότητες του περιοχές. Οι μαθητές που έχουν πρόσβαση στο Διαδίκτυο μέσω smartphone δεν μπορούν να επωφεληθούν από τη διαδικτυακή εκμάθηση, επειδή σημαντικός όγκος διαδικτυακού περιεχομένου δεν είναι προσβάσιμο μέσω smartphone. Η απροσδόκητη αλλαγή στη διαδικτυακή μάθηση έγινε μέτρο οργανωτικής ευελιξίας, με πολλά ακαδημαϊκά ιδρύματα να επικεντρώνονται κυρίως στη μεταφορά εκπαιδευτικού περιεχομένου στον ψηφιακό κόσμο και όχι συγκεκριμένα στις διαδικτυακές μεθόδους διδασκαλίας. Ωστόσο, ήταν μια υπενθύμιση της έλλειψης πόρων στα ακαδημαϊκά ιδρύματα και της κοινωνικής περιθωριοποίησης των φοιτητών, όπου η ανεπαρκής πρόσβαση και διαθεσιμότητα του Διαδικτύου και η έλλειψη τελευταίας τεχνολογίας επηρέασαν την οργανωτική ανταπόκριση και την ικανότητα των μαθητών να συμμετέχουν στην ψηφιακή μάθηση. Η έλλειψη σωστής αλληλεπίδρασης με εκπαιδευτές είναι μια άλλη σημαντική ανησυχία που σχετίζεται με την ηλεκτρονική μάθηση. Η συμβατική κοινωνικοποίηση στην τάξη είναι μια άλλη σημαντική έλλειψη στην ηλεκτρονική μάθηση. Οι μαθητές επικοινωνούν μόνο με τους συμμαθητές τους ψηφιακά και δεν τους βλέπουν ποτέ προσωπικά, και έτσι η ανταλλαγή ιδεών, γνώσεων και πληροφοριών σε πραγματικό χρόνο λείπει εν μέρει από τον κόσμο της ψηφιακής μάθησης.

Οι τρέχουσες συνθήκες είναι μοναδικές. Υπάρχει μεγαλύτερη ανάγκη για τους ακαδημαϊκούς οργανισμούς να βελτιώσουν το πρόγραμμα σπουδών τους και η χρήση νέων εκπαιδευτικών μεθόδων και στρατηγικών θα πρέπει να έχει ύψιστη σημασία. Τα εκπαιδευτικά ιδρύματα είναι επίσης τα κεντρικά σημεία των κοινωνικών δραστηριοτήτων και των αλληλεπιδράσεων. Εάν οι εκπαιδευτικές δραστηριότητες αναστέλλονται, πολλά παιδιά και νέοι θα χάσουν δραστηριότητες βασισμένες στην κοινωνική αλληλεπίδραση που είναι απαραίτητες για την ανάπτυξη και τη μάθηση. Οι μαθητές πρέπει να συνεχίσουν να μαθαίνουν, ιδιαίτερα τα μειονεκτούντα παιδιά και οι νέους ενήλικες, και οι δύο από τους οποίους επηρεάζονται από την αναστολή των σχολείων, οπότε αυτό είναι ένα τεράστιο ζήτημα που πρέπει να αντιμετωπιστεί. Ενώ το βραχυπρόθεσμο κλείσιμο ακαδημαϊκών ιδρυμάτων ως συνέπεια έκτακτης ανάγκης δεν είναι πρόσφατο, το παγκόσμιο πεδίο και ο ρυθμός της σημερινής εκπαιδευτικής αστάθειας είναι δυστυχώς απαράμιλλη και, εάν διατηρηθεί, μπορεί να προκαλέσει ψυχολογική αγωνία και δυστυχία σε διάφορα επίπεδα.